Gemeente,
‘Een ieder dan, die Mij belijden zal voor de mensen, hem zal Ik ook belijden voor Mijn Vader, die in de hemelen is, maar al wie Mij verloochenen zal voor de mensen, die zal ook Ik verloochenen voor mijn Vader, die in de hemelen is…’
Broeders en zusters, we weten als christenen dat er redding is door geloof in Jezus Christus (sola fidei)… dat wil zeggen dat we Hem ‘vertrouwen’, meer dan we uiteindelijk ons ‘zelf’ vertrouwen. ‘Een ieder, die gelooft, dat Jezus de Christus is, is uit God geboren…’ (1 Joh. 5:1).
Helaas denken we dan vaak dat dat het dan ook is… we geloven en… meer hoeft er niet te gebeuren. We zijn ‘christen’… maar niemand merkt het… we doen precies hetzelfde als alle anderen : barbecue, voetbal, hobby, vakantie… (u kent het wel).
Wat we heel erg pijnlijk missen in onze kerken en vooral in ons eigen persoonlijk leven is wat we ‘belijdenis’ noemen : het getuigen aan de naaste wie Jezus voor ons is. Want… tsja, dat hoort niet meer in onze huidige moderne tijd… Geloof is in de privé-sfeer gesukkeld… Je valt daar toch niemand mee lastig?… Geloof is gereduceerd tot persoonlijke hobby…
Denk aan wat er staat in Rom. 10:10 : ‘want met het hart gelooft men tot gerechtigheid en met de mond belijdt men tot behoudenis!’… We fixeren ons op het eerste, maar vergeten schromelijk het tweede : ‘en met de mond belijdt men tot behoudenis!’…
In de Nieuwe Vertaling (NBV) staat onze schriftlezing helaas als volgt : ‘Iedereen die mij zal erkennen bij de mensen, zal ook ik erkennen bij mijn Vader in de hemel…’ Dat woordje ‘erkennen’ dat mist wat… iets wat we bij ‘belijden’ (NBG-vertaling) wel kunnen voelen. In het oorspronkelijke Grieks staat namelijk een woordje wat eigenlijk ook kan vertaald worden als ‘zichzelf schuldig verklaren aan…’ Dus belijdenis is eigenlijk toegeven dat je inderdaad schuldig bent aan de aanklacht Jezus te volgen. Belijden is niet alleen ‘erkennen’ (‘verklaren’ dat je een volgeling bent van Jezus), maar dat ook doen in moeilijke omstandigheden, wanneer er eventueel lijden mee gemoeid is! Vandaar het Nederlandse woordje ‘be-lijden‘ : je riskeert je eigen vel, je eigen gemoedsrust… daar waar de woordjes ‘erkennen’, ‘verklaren’ niet zo’n risico inhouden en makkelijk zijn…
Dit is de primaire taak van een gelovige : Christus be-lijden! Niet alleen zeggen een volgeling van Jezus te zijn wanneer het je goed uitkomt, wanneer er geen risico aan verbonden is… maar juist daar waar conflict mogelijk is voor Hem in de bres springen. Iemand die gewillig schaamte en spot op zich neemt voor Christus is iemand die Hem belijdt.
Letterlijk vertaald staat er trouwens : ‘Een ieder dan die zal belijden in Mij voor de mensen…’ (homologeoo ev emoi). Het is niet alleen zomaar een verklaren (objectief) christen te zijn, het is een subjectief getuigen ‘in Christus’ te zijn! In Hem te zijn! Alleen te leven omdat we in Hem Leven! Zoiets zeggen brengt je automatisch in conflict met alle anderen (ongelovigen) die niet ‘in Hem’ zijn en dus (figuurlijk) ‘dood’ zijn. Belijden is het dragen van alle consequenties die voortvloeien uit het getuigen ‘in (vanuit) Jezus’.
Wanneer moet er belijdenis zijn? Is dat éénmalig in de kerk wanneer je 18 jaar bent?… Absoluut niet : belijden dient altijd te gebeuren vanaf het ogenblik dat je gelooft in Hem die is opgestaan.
En in eerste instantie zal dat inderdaad zijn ten opzichte van de kerkgemeenschap door volwassen doop of openbare belijdenis. En dat kan op eender welke leeftijd. Dat hoeft echt niet op je achttiende te zijn omdat de ‘traditie’ dat zo vraagt en je ouders beginnen te ‘pushen’… Sterker nog : is traditie en het ‘goed-gevoel’ bij de familie je enige beweegreden dan ben je aan het spotten met God… Ouders denk daaraan wanneer je zoon of dochter begint te ‘manipuleren’ zodat ze belijdenis zouden doen…
Helaas, voor vele jongeren die zo gemanipuleerd werden of worden is ‘belijdenis’ het eindpunt van hun kerkelijke ‘verplichte’ carriere… ‘diploma’ op zak en vanaf nu rustig in bed blijven liggen op zondagmorgen… Dit heeft niets maar dan ook niets met bijbels ‘be-lijden’ te maken!
Openbare belijdenis in de kerk is slechts het beginpunt van een levenslange ‘be-lijden-is’ ten opzichte van de naaste : eerst in de kerk, maar daarnaast ook thuis, in de familie, op school, in de werkomgeving, in je hobbyclub, sportclub… elke omgeving waar het leven je brengt!
Eerst in de kerk zeiden we… belijden ten opzichte van medegelovigen! Het is nogal modern om te geloven en toch niet naar een kerk te gaan. Voor een christen is dat, bijbels gezien, eigenlijk onmogelijk. Je bent geroepen om te leven in gemeenschap… ook dat is be-lijden-is. Want ook in die kerk is er ‘lijden’… Niet alles gaat van een leien dakje… Niet iedereen heeft dezelfde mening, dezelfde interpretatie… Conflicten zijn dan ook, in een kerk, onvermijdelijk. En zo moeten we be-lijden ten opzichte van elkaar… tot opbouw van de gemeenschap. Er is niemand die de waarheid in pacht heeft : zo zal de belijdenis van een ander ons stichten! Blijf je alleen (buiten de kerk) dan zal je geloof verarmen, vastroesten…
Dus belijdenis begint wel in de kerkgemeenschap, maar eindigt daar niet. Een tweede plaats van belijdenis is in de eigen familie. Belijdenis ten opzichte van de mensen waarvan we houden! En wat een lijden kan daar niet mee gemoeid zijn… ‘Want Ik ben gekomen om tweedracht te brengen tussen een man en zijn vader en tussen een dochter en haar moeder en tussen een schoondochter en haar schoonmoeder… en iemands huisgenoten zullen zijn vijanden zijn.’ (Matt. 10:35v). Wat een zegen is het wanneer iedereen in de familie een waarachtig christen is!… Maar hoe vaak komt zoiets voor?…
Iedereen van ons heeft ervaring met… kinderen die niet meer naar de kerk willen… voor wie het geloof ouwbollig is… een partner die liever niet heeft dat we hem of haar ‘lastigvallen’ met geloofszaken… familie die ons stiekem (of niet zo stiekem) uitlacht vanwege ons (in hun ogen) ‘fanatiek’ geloof…
Zullen we dan zijn zoals de priester Eli die, om de lieve vrede te bewaren, zweeg ten opzichte van zijn zonen Hofni en Pinechas?…
‘Wie vader of moeder liefheeft boven Mij, is Mij niet waardig; en wie zoon of dochter liefheeft boven Mij, is Mij niet waardig…’ (vers 37). Belijdenis is van het grootste belang, eerst en vooral juist in de eigen familie. Van wie anders zullen ongelovigen binnen de eigen familie het evangelie horen??… Is zoiets makkelijk? Allesbehalve… het is uiteindelijk veel eenvoudiger te getuigen tegen vreemden die je toevallig ontmoet hebt dan getuigenis afleggen binnen je eigen familie. Lijden is dan onvermijdelijk… maar ‘wie zijn kruis (lijden!) niet opneemt en achter Mij gaat, is Mij niet waardig.’ (vers 38).
En zoals we belijden in de kerk en in de eigen familie zo moeten we ook belijden in onze werk-omgeving, hobby-omgeving… En dat niet alleen door het stellen van christelijke daden (gedrag)(vaak denken we dat dat wel genoeg zal zijn), maar ook door het spreken van woorden : getuigen wie Jezus voor ons is! Allesbehalve makkelijk… want ongelovigen zullen dat niet zo graag hebben… Lijden! Be-lijden!
Waarom is dit be-lijden een taak voor de christen? (om niet te zeggen de belangrijkste taak die we hebben als christen op deze wereld). Omdat, broeders en zusters, christelijke eredienst eerst en vooral een schijnend ‘licht‘ is. Daarmee wil ik zeggen : christelijk geloof is geen geheim mysterie die er alleen is voor enkele ingewijden. Christelijk geloof is uiteindelijk heel erg eenvoudig en door iedereen te begrijpen. Je hoeft geen honderden theologie-boeken te doorworstelen om het ‘geheim’ van het christelijk geloof te grijpen. Nee, christelijk geloof is helder en eenvoudig : Jezus Christus, de Zoon van God, is vlees geworden om het leven te leven die wij zouden moeten leven, en Hij is de dood gestorven die wij hadden moeten sterven, in onze plaats, de rechtvaardige voor de onrechtvaardigen (u en ik!), en een ieder die op Hem vertrouwt (niet op eigen kunnen!) is gered!
Zo simpel is dat. Deze waarheid is een licht in het midden van de duisternis van deze ‘moderne’ maatschappij! Broeders en zusters : (Matt. 5:14v) ‘Gij zijt het licht der wereld. Een stad, die op een berg ligt, kan niet verborgen blijven. Ook steekt men geen lamp aan en zet haar onder de korenmaat, maar op de standaard, en zij schijnt voor allen, die in het huis zijn…’ …
Voor allen die in het huis zijn… : belijdenis in het huis van God, de kerk… belijdenis in het eigen huis : ten opzichte van je partner, je kinderen, je ouders, je familie… Een christen is een drager van ‘licht’ : dat ‘licht’ moet zo hoog mogelijk geheven worden, zo zichtbaar mogelijk gemaakt worden… door de daden die je stelt in je leven en door de woorden die je spreekt… zodat iedereen in je omgeving tot inzicht mag komen… tot bekering mag komen… om zo ook zijn of haar weg naar Leven te vinden!
Waarom is dit be-lijden een taak voor de christen? (om niet te zeggen de belangrijkste taak die we hebben als christen op deze wereld). Omdat, broeders en zusters, christelijke eredienst eerst en vooral een schijnend ‘licht‘ is… maar niet alleen dat : christelijke eredienst is ook ‘leven‘! Dat wil zeggen : christelijke eredienst is niet alleen een zaak van zondagmorgen in de kerk en van Kerstmis en Pasen… en ook niet van alleen openbare belijdenis wanneer je 18 bent geworden… maar christelijke eredienst is een zaak van het ganse leven! Van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat… van in de keuken tot op het kantoor… van achter de toog tot op het voetbalveld…
Christelijke eredienst moet zich uiten als ‘licht’ in je ganse ‘leven’. Waar het hart vol van is loopt de mond van over luidt het spreekwoord : welnu dat is des te juister wat het christelijk geloof betreft. Kun je als christen alleen maar zwijgen in gezelschap… dan spreekt dat misschien boekdelen over je hart…
‘Een ieder dan, die Mij belijden zal voor de mensen, hem zal Ik ook belijden voor Mijn Vader, die in de hemelen is…’ Laat een ieder van ons deze zin meedragen naar huis…
Wat Christus voor jou is op deze wereld (in deze maatschappij), dat zul je zijn voor Christus in de hemel. Als Hij datgene is waar ons hart van overloopt in deze wereld (en waar we maar niet van kunnen zwijgen)… zo zal Zijn hart overlopen van genade voor ons. Be-lijden wij hem in deze wereld… ja, dan zal blijken dat Hij geleden heeft voor ons op Golgotha.
Doen we dat niet… verloochenen we Hem?…
Zijn we beschaamd voor Hem die Zijn leven gaf voor ons?…
Broeders en zusters, dit is de keuze waarvoor we staan als christen… in de kerk, in de eigen familie, in de maatschappij waarin we staan.
Kiezen we voor de weg van de minste weerstand?… Getuigen we alleen van Jezus wanneer het ons goed uitkomt… wanneer er geen risico’s aan verbonden zijn… wanneer de ‘lieve vrede’ niet op het spel staat?…
Of kiezen we voor Christus als onze Meester in alles? Belijden we Hem voluit, zonder schroom, zonder terughoudendheid… ook in omstandigheden die niet opportuun zijn… die lijden met zich mee kunnen brengen?… Zullen we toelaten dat de wereld ons veroordeeld als ‘onverdraagzaam’, als ‘fanaticus’…?
Dit is de keuze waar we ongetwijfeld elke dag mee geconfronteerd worden. Op straat, in de keuken, achter je bureau… in een onopvallend gesprek doet zich een gelegenheid voor…
Verloochenen we Hem… of be-lijden we Hem?
Kies dan heden wie gij dienen zult!
Voorbede.
Hemelse Vader,
Leer ons om U niet alleen te erkennen in geloof…
Maar geef ons de dagelijkse kracht
om U te belijden voor de mensen.
Dat we niet alleen spreken aangaande U
wanneer het ons goed uitkomt en
wanneer er geen risico aan verbonden is,
maar dat we mogen verwoorden
wat het wil zeggen de God
van naastenliefde te willen volgen…
zelfs wanneer dit lijden met zich meebrengt :
onbegrip, spot, relatiebreuk…
Steun en sterk ons Vader,
op zulke ogenblikken in ons leven.
Maak ons duidelijk en toon ons
hoe we het ‘licht’ kunnen doen schijnen
in de duisternis die nog heerst
in de harten van vrienden, kennissen, familie…
Geef ons de kracht om zo te kiezen voor U
in de kerk ten opzichte van medegelovigen,
in het eigen huis ten opzichte van familie…
Sta niet toe dat we kiezen voor de makkelijke weg,
mensen met rust laten voor de lieve vrede…
maar dat we U be-lijden zonder uitzondering.
En schenk ons het inzicht en de wijsheid
om telkens te spreken aangaande U
met de juiste woorden op het juiste ogenblik.
Amen.
Bijbelse Preken 