Bijbelse Preken

Gemeente,

‘Want een Kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven…’

Dat zinnetje klinkt dubbel zo, maar bevat toch geen herhaling! De zorgvuldige lezer ontdekt al gauw een belangrijk onderscheid in die beide zinsdelen… ‘Een kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven’.

Jezus was als kind een mens, dat is geboren uit de vrouw Maria (de joodse Mirjam). In zijn menselijkheid was Hij net als alle andere mensen, geboren uit een vrouw… Vandaar dat er staat : ‘een kind is ons geboren’… Maar als de Christus is Hij ook Gods Zoon, en dat is niet geboren, maar gegeven… verkregen uit hetzelfde Zijn van de Vader. Hier zien we eigenlijk een bevestiging van wat men later de leer van de drie-eenheid is gaan noemen. Klinkt lekker ingewikkeld, maar het wil eigenlijk zeggen : Jezus de Christus als en mens, en God.

Een leer, een overtuiging die heel vaak aangevochten is geweest in de loop van de kerkgeschiedenis : in het begin door Arianen… nu in onze tijd door Jehova Getuigen bijvoorbeeld… Een leer die inderdaad nergens echt zwart op wit vermeld staat in de bijbel… maar waar er toch heel veel aanwijzingen voor zijn, zoals onze onderhavige tekst uit Jesaja bijvoorbeeld…

Maar hoe kan Jezus Christus nu en mens en God zijn?? Dat is ook niet te begrijpen natuurlijk. Maar moet dat dan? Alles moet altijd ‘begrepen’ worden tegenwoordig… Maar hoe zouden we als eindig, beperkt schepsel, de wijsheid van deze bijbelse God kunnen be-grijpen? Dat is toch als een vlo die de oceaan probeert leeg te drinken… een eindig schepsel kan de Eeuwige God niet doorgronden! Als we God zouden kunnen bevatten in onze kleine hersentjes… tsja, dan was Hij geen God meer.

Ons ego hoort dat niet graag natuurlijk, en dat grijpen we dan ook spontaan aan om de leer van de drie-eenheid over boord te gooien. Maar ik wil het niet hebben vandaag over de gevoeligheid van het menselijke ego… ik wil het hebben over ‘een Kind is ons geboren, een Zoon is ons gegeven…’

‘Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft,…’ (Joh 3:16).

Als Zoon is Hij niet geboren, maar gegeven, gezonden in deze wereld… Dus het menselijke aspect (het kind) is geboren, het Goddellijke aspect is gegeven… Dat is een eerste punt die we kunnen leren uit dit versje uit Jesaja : Jezus is en menselijk en Goddelijk.

Ik wil mij vandaag echter verder toespitsen op het ‘is ons’ in dat versje (of beter vertaald misschien : ‘is aan ons’). Want hierin ligt de kracht van dat zinnetje : ‘Want een Kind is aan ons geboren, een Zoon is aan ons gegeven…’… dat stukje, ‘aan ons’, herhaald zich in beide zinsdelen, en toont dus het belang, de nadruk die eraan gegeven wordt. Er staat niet : ‘Want een kind is geboren, een Zoon is gegeven…’ Nee…’aan ons!’…

Is dat nu zo? Dat ‘aan ons’ een Kind werd geboren, een Zoon is gegeven ‘aan ons’? Is dat zo?…Wel, het is een feit natuurlijk dat een kind werd geboren… een feit uit de geschiedenis : iets wat we vandaag herdenken. Vroeger werd dat wel eens aangevochten, alszou Jezus nooit echt bestaan hebben. Tegenwoordig trekt niemand dat nog in twijfel, denk ik.

Het is ook een feit, een zekerheid voor de gelovige, dat de Zoon is gegeven… dat God Hem geschonken heeft. Voor de ongelovige is dat natuurlijk klinklare onzin… maar voor de gelovige is het een feit…

Maar dat is eigenlijk niet de vraag die ik hier wil stellen… De vraag is : dat kind… is dat kind geboren aan ons, voor ons? Is Hij geboren voor mij, persoonlijk? Is die Zoon gegeven aan ons? Is die Zoon gegeven aan mij? Hebben wij… heb ik… een persoonlijke betrokkenheid bij de geboorte van dat kind in dat dorpje Bethlehem? Of m.a.w… Is Hij mijn/onze Redder?

Dit is een heel ernstige zaak… het is misschien goed om eens duidelijk het onderscheid te maken tussen ‘geloven’ en ‘vertrouwen’. Je kan namelijk ‘geloven’ (in je koppie, koppie) dat een kind geboren werd met de naam Jezus. Je kan zelfs geloven (dat is dus ‘weten’ in je hersens) dat Hij de Zoon van deze God is… Je kan dat weten als een feit… En dan zou er in Jesaja gestaan hebben : ‘Want een kind is geboren, een Zoon is gegeven…’

Maar dat is toch heel iets anders dan daarop vertrouwen dat Hij geboren is voor/aan ons (dat is namelijk in je hart). En dat is dus mijn punt vandaag : het kind is niet zomaar geboren… het is geboren voor U! De Zoon is niet zomaar gegeven… Hij is gegeven aan ons! Het zijn niet alleen maar geschiedenisfeiten… zo van : op kerstdag is Jezus geboren en dus gaan we even naar de kerk verjaardagje vieren… Nee! Het is : op kerstdag herdenken wij dat Jezus is geboren voor en aan ons!

Als wij nu vertrouwen dat dat Kind voor ons geboren is, aan ons gegeven is… dan zijn wij ook wat we noemen : ‘herboren’! Dit is het wat een christen definieert. Want er zijn ook wel zogenaamde ‘christenen’, die ‘weten’ dat Jezus de Verlosser is, maar ze handelen er niet naar… dat is : ze vertrouwen er niet op. De godsdienst van zo iemand is… leeg. Zijn hoop is een illusie… Dat zijn eigenlijk geen christenen… Niet iedereen die ‘Here, Here’ roept is christen… Alleen iemand die zich heeft be-keert… die herboren is… alleen van zo iemand zegt Jesaja : ‘een kind is aan ons geboren, een zoon aan ons gegeven…’ Het hart mag niet langer een tombe van de dood zijn, maar moet een tempel van leven geworden zijn. Aan zulke mensen is het kind geboren, de Zoon gegeven! Hoort U daar bij, broeders en zusters?

Of is het bij U alleen maar een ‘weten’…? U gaat wel naar de kerk (zeker op kerstmis!)… maar er is helemaal geen verandering in uw leven…U handelt helemaal niet naar datgene wat U weet… want dat is wat ‘vertrouwen’ is : je handelen, de manier waarop je dagelijks leeft, moet tonen waarin je gelooft. Aan zulke, vertrouwende mensen is het kind geboren, aan zulke mensen is de Zoon gegeven! Het is aan de vruchten dat je een goede boom herkent… Het bewijs van het christen-zijn is in het dagdaagelijkse leven.

Heeft U al ooit eens naar de mens gekeken doorheen het vergrootglas van het Woord van God?… Dan zie je wel een heel vreemd wezen : een omgekeerd wezen, een ondersteboven monster. Alles wat belangrijk is voor dat wezen is onbelangrijk voor God, en omgekeerd. Dat is de mens… en daarom moet hij herboren worden! Gans anders… Herboren! Aan zo iemand is het kind geboren… aan zo iemand is de Zoon gegeven… tot gerechtigheid.

Maar ik ga voorwaarts en verder. Want iemand die juist herboren is, is nog als een kind… ‘Laat de kinderen tot Mij komen’, zei Jezus. Aan wie het kind geboren is… moet worden als dat Kind. Naar de natuur gezien groeit een mens van kind tot volwassene… maar naar genade gezien moet de volwassene terug een kind worden! … Zijn wij zulke kinderen? Lezen we het Woord van God als kinderen? Kunnen we nog geloven als een kind? Vertrouwen als een kind? Ja, blindelings soms… Als wij geen kinderen geworden zijn… dan is dat kind ook niet aan ons geboren.

Hetzelfde kunnen we ons afvragen over dat tweede zinsdeel : ‘Een Zoon is aan ons gegeven…’ Is dat zo?… Dat is een heel persoonlijke vraag die ik jullie stel : de vraag van kerstmis. Laten we even de tijd nemen om onszelf vandaag hier en nu te bevragen… Is het waar dat de Zoon aan ons, aan mij gegeven is?… Als de Zoon aan U gegeven is… dan ben je een zoon geworden (of dochter). Want Christus is onze broeder en wij zijn zonen van God! En daarom mogen we ook roepen : ‘Abba, Vader!’

Omdat een kind aan ons geboren is… kunnen wij kinderen worden, herboren.

Omdat een Zoon aan ons gegeven is… kunnen wij zonen worden van de Vader.

Het gaat niet om weten, om kennis… het gaat om een persoonlijke relatie met deze God. Dat is, denk ik, de ultieme boodschap van kerstdag. Is die relatie er niet… zijn we niet herboren als kinderen… zijn we geen zonen geworden van deze Vader… dan is Hij niet aan ons geboren, gegeven!

Nu wat is Uw antwoord op die vraag? Voel je dat je niets anders hebt om voor te leven dan Hem te dienen? Eer te geven? Kun je zeggen in je hart : Hemelse Vader, ik ben helemaal van U? Kun je zeggen tot jezelf : Alles wat ik ben, en alles wat ik heb, zal voor altijd aan mijn Vader toebehoren?…

Als je dat kan in je hart : waarom zou je nog twijfelen? De Zoon is gegeven… niet zomaar : maar ook aan U, aan mij… Dan kun je je misschien afvragen : kan ik dat wel… zoiets zeggen… ik faal toch voortdurend?… Wel we falen allemaal, iedere dag, anders zouden we de gerechtigheid van de Zoon niet nodig hebben, dus daar moet je eigenlijk niet naar kijken…

Het kind was al geboren aan ons (aan U persoonlijk) lang voordat wij geboren werden… Nog voordat wij onszelf de vraag konden stellen, was de Zoon al gegeven aan ons (aan U persoonlijk). Dit is de goede boodschap van kerstmis.

Er is geen twijfel mogelijk : er is geen plaats voor onzekerheid… Dat is namelijk wat geloof is, het vertrouwen! Het vertrouwen dat het kind voor U persoonlijk geboren is… het vertrouwen dat de Zoon aan U persoonlijk gegeven is! Dit is de goede boodschap, het ‘evangelie’.

En daarom is kerstdag een feest! Hoewel het geen oorspronkelijk christelijk feest is (de eerste christenen vierden geen kerstmis)… kan het toch op een juiste wijze ingevuld worden (en dan heb ik het dus niet over kerstbomen en kadootjes). Kerstmis is een feest… een feest van vreugde en hoop!

Als feest is het een zoete balsem voor elk gewond hart. Deze morgen kunnen we niet langer verdrietig zijn : want aan ons (aan mij!) is een kind geboren… een Zoon gegeven. Broeders en zusters, we hebben het brood ontvangen die ons eeuwig Leven geeft! Het is niet langer de dood die triomfeert… dus verwijder je tranen, hou op met zuchten, stop met klagen! Denk niet langer aan je vele zonden… denk niet meer aan je miserie! Want dit Kind neemt je zonde weg, deze Zoon reinigt je en maakt je gereed voor je intrede in het beloofde land!

Waarom zijn onze harten vaak nog zo koud? Waarom is het toch dat we vaak nog zo weinig doen voor Hem die zoveel voor ons gedaan heeft? Hoe komt het toch dat we zo weinig liefde koesteren voor onze naaste? Waarom schiet ik tekort in mijn preken? In mijn gebed? In mijn bijbellezen? Hoe komt het toch dat we zo weinig geven aan Christus die zoveel gaf aan ons? Hoe komt het toch dat we zo gebrekkig Hem dienen die ons zo perfect dient?…

Geliefde broeders en zusters, nader to Hem deze morgen… wat heb je in deze wereld? Wat heb je dat zo belangrijk is, dat het meer zou zijn dan het Leven zelf… dat het meer zou zijn dan Liefde zelf?…

Geef uzelf vandaag aan Christus!…

Eens kwamen de leerlingen van de Griekse filosoof Solon bij hun meester met geschenken. En één bracht goud, want hij was rijk… een ander bracht zilver… nog een ander een kledingstuk… allen naar de mate van hun bezit. Maar één leerling kwam en die had niets, en hij zei : ‘Solon, meester, ik ben arm, ik kan U niets geven… daarom zal ik U iets veel groters geven… ik geef U mijzelf…

Nu, wat we hebben in materiele welvaart kunnen we geven aan goede doelen… maar waak er vooral over, broeders en zusters, dat je boven alles, ook jezelf geeft aan Hem. Aan het kind dat geboren werd aan ons… Geef jezelf aan de Zoon, die gegeven is aan ons… die gegeven is aan U !

Amen.